Την Κυριακή 26/8/2012 συνέλευση της σπίθας 1ου διαμερίσματος Κέντρο Αθήνας

Την Κυριακή 26/8/2012 θα γίνει συνέλευση της σπίθας 1ου διαμερίσματος Κέντρο Αθήνας στο πάρκο Τρίτση στο Ηλιον στις 7 μ.μ.

τηλ επικοινωνίας : 6972531319 , 6980548748  

http://www.spitha-kap.gr/el/sparksnews/?nid=2779

Όταν η «ριζοσπαστική» αριστερά συναντιέται με έναν εγκληματία του απαρτχάιντ.

Δεν προκαλεί έκπληξη ούτε η επίσκεψη του προέδρου του Ισραηλινού Απαρτχάιντ, Σιμόν Πέρες, στην Αθήνα, ούτε η χρονική περίοδος (αφού ο Αύγουστος ενδείκνυται για διακοπές στα ελληνικά νησιά και αντενδείκνυται για διαδηλώσεις διαμαρτυρίας), ούτε οι συνομιλίες με τον Πρόεδρο, τον Πρωθυπουργό και τον συν κυβερνώντα αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, στους χαλεπούς καιρούς της
ελληνο -ισραηλινής συμμαχίας και της μνημονιακής υποτέλειας.

Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι η συνάντηση του Σιμόν Πέρες με τον Αλέξη Τσίπρα, ηγέτη μιας παράταξης που θέλει να ονομάζεται «ριζοσπαστική» αριστερά.


Το έγκλημα του Απαρτχάιντ

Υπενθυμίζω ότι ο Σιμόν Πέρες είναι πρώτος πολίτης ενός απαρτχάιντ που εδώ και 45 χρόνια κρατά τον παλαιστινιακό πληθυσμό υπό κατοχή, χωρίς δικό του κράτος αλλά και χωρίς δικαίωμα να
συμμετέχει στην εκλογή της ηγεσίας του κράτους που κανονίζει τις τύχες του, χωρίς το δικαίωμα να καθορίζει την νομοθεσία του αλλά αντίθετα υπό ισραηλινή στρατιωτική νομοθεσία, χωρίς το δικαίωμα σε δίκαιες δίκες, αλλά αντίθετα υπό την αρμοδιότητα ισραηλινών στρατοδικείων, ακόμα και σε υποθέσεις ανηλίκων.

Ένα απαρτχάιντ που κρατά χιλιάδες Παλαιστίνιους στις φυλακές, ανάμεσά τους εκατοντάδες παιδιά, που φυλακίζει επ' αόριστον ακόμα και χωρίς απαγγελία κατηγοριών ή δίκη, που βασανίζει συστηματικά άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Ένα απαρτχάιντ που συνεχίζει να χτίζει παράνομους σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο εποικισμούς και ένα Τείχος, παράνομο σύμφωνα με τη γνωμοδότηση του διεθνούς δικαστηρίου, που κλέβει ακόμα περισσότερη γη και μετατρέπει τα παλαιστινιακά εδάφη σε απομονωμένους μεταξύ τους θύλακες, σε μπαντουστάν. Ένα απαρτχάιντ που φτιάχνει δρόμους και έχει λεωφορεία μόνο για εποίκους και συλλαμβάνει όσους Παλαιστίνιους επιχειρήσουν να τα χρησιμοποιήσουν. Ένα απαρτχάιντ που αφαιρεί παρανόμως τους φυσικούς πόρους από τα κατεχόμενα με πρώτο και ζωτικότερο το νερό - κάνοντας ακόμα και τη Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων του γαλλικού κοινοβουλίου να μιλήσει σε σχετική έκθεσή της για «απαρτχάιντ» σε ότι αφορά το νερό στα κατεχόμενα .

Ταυτόχρονα πρόκειται για ένα απαρτχάιντ που κρατά πάνω από 1,5 εκατομμύριο Παλαιστίνιους κατοίκους της Λωρίδας της Γάζας, στην πλειονότητά τους παιδιά, σε έναν απάνθρωπο και παράνομο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο αποκλεισμό, αφού αποτελεί συλλογική τιμωρία του άμαχου πληθυσμού.

Ένα απαρτχάιντ που έχει αφαιρέσει τις ζωές χιλιάδων Παλαιστινίων, στην πλειονότητά τους αμάχων, όλα αυτά τα χρόνια.

Με άλλα λόγια ένα απαρτχάιντ που αφαιρεί κάθε ανθρώπινο δικαίωμα (ζωής, περίθαλψης, πρόσβασης σε νερό, ελεύθερης μετακίνησης, στέγασης κ.λπ.) από 4 εκατομμύρια Παλαιστίνιους που ζουν στη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της ανατολικής Ιερουσαλήμ και στη Λωρίδα της Γάζας.

Ακόμα ένα απαρτχάιντ που επιτρέπει σε οποιονδήποτε άνθρωπο εβραϊκής καταγωγής ή εβραίο στο θρήσκευμα να εγκατασταθεί στα εδάφη της ιστορικής Παλαιστίνης που κατακτήθηκαν το 1948 και να γίνει ισραηλινός πολίτης, αλλά απαγορεύει την επιστροφή των Παλαιστινίων προσφύγων όπως επιτάσσει το διεθνές δίκαιο γενικά αλλά και συγκεκριμένα η απόφαση 194 του ΟΗΕ.

Και ένα απαρτχάιντ όπου το 20% των πολιτών του ίδιου του κράτους του Ισραήλ, δηλαδή 1,2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι με ισραηλινή υπηκοότητα ζουν ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Δεν τους αφήνουν να επιστρέψουν στα χωριά τους ή κατεδαφίζουν κάποια από αυτά, προσπαθούν να τους απολύσουν από όπου εργάζονται, αποφεύγουν τις κοινωνικές παροχές, καταστέλλουν τις κινητοποιήσεις τους, προσπαθούν να απαγορεύσουν τα κόμματά τους, διώκουν τους ηγέτες τους, διαγράφουν τα τοπωνύμια στη γλώσσα τους και προωθούν την απαγόρευση των εορτασμών της παλαιστινιακής Νάκμπα (καταστροφής).

Ας υπενθυμίσει επιτέλους κάποιος στην ελληνική πολιτική ηγεσία, συμπεριλαμβανομένης της ηγεσίας του Συνασπισμού «Ριζοσπαστικής» Αριστεράς - ΕΚΜ, ότι το απαρτχάιντ αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας τόσο σύμφωνα με τη Διεθνή Συνθήκη για την Καταστολή και Τιμωρία του Εγκλήματος του Απαρτχάιντ, (του 1973), όσο και σύμφωνα με το Καταστατικό της Ρώμης, για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, (του 1998) - ασχέτως αν το Ισραήλ δεν τολμά να αποδεχθεί κανένα από τα δύο κείμενα του διεθνούς δικαίου για να μην χρησιμοποιηθούν εναντίον του...

Ως εκ τούτου ο Σιμόν Πέρες θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως εγκληματίας κατά της ανθρωπότητας και όχι ως αξιότιμος συνομιλητής.

Αλήθεια, θα συναντούσε ο κ. Τσίπρας τον Pieter Willem Botha, την εποχή του Νοτιοαφρικανικού Απαρτχάιντ;

Βίος και πολιτεία ενός εγκληματία

Πέραν όμως από τις ευθύνες που βαραίνουν τον οποιονδήποτε Πρόεδρο του Ισραηλινού Απαρτχάιντ, καλό είναι να μην ξεχνάμε ποιος είναι συγκεκριμένα ο Σιμόν Πέρες. Ο Πέρες αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ηγέτες του σιωνιστικού καθεστώτος. Ξεκίνησε την καριέρα του δουλεύοντας για λογαριασμό της Χαγκάνα, η οποία μετεξελίχθηκε στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις γνωστές ως IDF και μαζί με τις άλλες ισραηλινές παραστρατιωτικές ομάδες πραγματοποίησαν την εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων, το 1948, γνωστή ως Νάκμπα. Ο Πέρες συνέχισε κατέχοντας διευθυντικές θέσεις στο Υπουργείο «Άμυνας», ενώ θεωρείται σημαντικός παράγοντας της ανάπτυξης του πυρηνικού προγράμματος του Ισραήλ που κατέληξε στην παραγωγή όπλων μαζικής καταστροφής. Ακολούθως εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους σιωνιστές πολιτικούς ηγέτες έχοντας υπάρξει τρεις φορές πρωθυπουργός, έχοντας συμμετάσχει ως υπουργός σε 12 κυβερνήσεις, κατέχοντας δύο φορές το θώκο του Υπουργού «Άμυνας». Ως Υπουργός «Άμυνας» στα μέσα της δεκαετίας του '70 υποστήριξε τον παράνομο εποικισμό των κατεχομένων παλαιστινιακών εδαφών από την οργάνωση εποίκων Gush Emunim.

Ως Πρωθυπουργός το 1996 βαρύνεται μεταξύ άλλων με τη σφαγή της Κανά, στο Λίβανο, όταν τα ισραηλινά στρατεύματα κατοχής, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «τα σταφύλια της οργής», βομβάρδισαν εγκαταστάσεις του ΟΗΕ σκοτώνοντας πάνω από εκατό Λιβανέζους άμαχους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, που είχαν καταφύγει εκεί. Οι Ισραηλινοί τότε μίλησαν για λάθος, αλλά η σχετική έκθεση του ΟΗΕ σχεδόν απέκλειε τέτοιο ενδεχόμενο ενώ η Διεθνής Αμνηστία μετά από επιτόπια έρευνα θεώρησε την επίθεση εσκεμμένη.

Η σφαγή στην Κανά το 1996 υπό την πρωθυπουργία του Σιμόν Πέρες.

Ως Πρόεδρος δε του Ισραήλ, από το 2007 και έως σήμερα, ο Πέρες δεν έχει απλώς συνδέσει το όνομά του αλλά έχει υποστηρίξει ξεκάθαρα όχι μόνο τον παράνομο αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας αλλά και την επιχείρηση Χυτό Μολύβι κατά την οποία σκοτώθηκαν πάνω από 1.400 Παλαιστίνιοι στην πλειονότητά τους άμαχοι, μεταξύ των οποίων και πάνω από 300 παιδιά, αλλά και τη σφαγή στο Στόλο της Ελευθερίας. Στις πειρατικές επιθέσεις του ισραηλινού ναυτικού εναντίον αποστολών δια θαλάσσης προς την αποκλεισμένη Λωρίδα της Γάζας, επί προεδρίας Πέρες, έχουν απαχθεί, κακοποιηθεί, φυλακιστεί, καταληστευτεί και απελαθεί, μεταξύ άλλων και Έλληνες πολίτες, ναυτικοί, δημοσιογράφοι και ακτιβιστές.

Από την εθνοκάθαρση ως την κατασκευή όπλων μαζικής καταστροφής, από τους εποικισμούς ως το απαρτχάιντ, και από τη σφαγή στην Κανά ως τις σφαγές στη Γάζα και στο Μαβί Μαρμαρά, ο Σιμόν Πέρες είναι ο νομπελίστας ειρήνης που ξεπερνά σε εγκλήματα τον Ομπάμα ή ίσως και τον Κίσινγκερ.

Αλήθεια δε γνωρίζω τι διημείφθη μεταξύ Τσίπρα και Πέρες στη συνάντηση μιας περίπου ώρας, που είχαν. Τα μέσα μετέδωσαν ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ εξερχόμενος δεν έκανε δηλώσεις, ενώ μέχρις στιγμής δεν έχει εκδοθεί καμία ανακοίνωση από το κόμμα.

Αυτό που γνωρίζω είναι ότι απέναντι στα εγκλήματα, η σιωπή είναι συνενοχή...

του Γ.Κ.

http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2012/08/10/%CE%BA%CE%B9-%CE%B5%CF%83%CF%8D-%CF%84%CE%AD%CE%BA%CE%BD%CE%BF%CE%BD-%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B5-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%B7-%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%B1%CF%83%CF%84/

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ - ΠΑΝΑΓΙΑ η ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΣΑ

Δράση της Σπίθας στον ΩΡΩΠΟ το ΣΑΒΒΑΤΟ 11 - 8 - 2012

ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ . ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ;

Η δημόσια περιουσία και ο εθνικός πλούτος της χώρας έγιναν από την αρχή το αντικείμενο του πόθου των ξένων δανειστών. Με τις δανειακές αυτές συμβάσεις η χώρα: Υποθηκεύει την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της. Βάζει ενέχυρο τη δημόσια περιουσία και τον εθνικό της πλούτο, Υπάγει σε ξένο δίκαιο το χρέος της και ειδικότερα στο αρπαχτικό αγγλικό δίκαιο, που είναι πάντα με το μέρος των δανειστών. Επιτρέπει τη δήμευση της δημόσιας περιουσίας για την ικανοποίησή τους .

Η επαίσχυντη δανειακή σύμβαση, αντίθετα με το Σύνταγμα και το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο επιβάλλει επίσης την παραίτηση της Ελλάδας από την ασυλία της κυριαρχίας ώστε να είναι δυνατή η δήμευση της δημόσιας περιουσίας.

 Η τρικομματική σήμερα κυβέρνηση, παρά την προεκλογική ρητορική για αναδιαπραγμάτευση, παρουσιάζει ως μονόδρομο την πολιτική των Μνημονίων και εντείνει την λιτότητα για να περάσει τις εξετάσεις που θέτει εκβιαστικά η τρόικα.

Οι ξένοι δανειστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, αφού έδεσαν τη χώρα με τα Μνημόνια και υποθήκευσαν τη δημόσια περιουσία με το αγγλικό δίκαιο, τώρα εκβιάζουν εκ του ασφαλούς.

 Η Ελλάδα πρέπει να αρνηθεί την γεωπολιτική της  περιθωριοποίηση και την εθνική αποδόμηση, να  διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού τους εθνικούς της πόρους και πάνω σ’ αυτούς να θεμελιώσει την ανάπτυξη και την ανεξάρτητη πολυδιάστατη πολιτική της.

Ο δρόμος για να επιτύχει αυτό είναι οι  επιχειρηματικές κοινοπραξίες, με διάφορες χώρες, διαφυλάσσοντας  του ρόλο του δημοσίου και εθνικού συμφέροντος.

Η Ελλάδα έχει τεράστιες δυνατότητες. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να δεχτεί την απεμπόληση του εθνικού της πλούτου που είναι η βάση και η εγγύηση για το μέλλον της. Η πολιτική της τρόικας δεν οδηγεί σε έξοδο από την κρίση. Οδηγεί στην καταστροφή της χώρας.

Όχι στην  εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.  Όχι στην εγκληματική πολιτική της τρόικας.

Όχι στην υποθήκευση της εθνικής μας κυριαρχίας.  Ναι, στη πρόταση της Σπίθας για κοινοπραξίες.

Η Σπίθα 1ου διαμερίσματος Κέντρο Αθήνας θα βρεθεί στον ΩΡΩΠΟ αυτό το ΠαρασκευοΣαββατοΚύριακο στην προσπάθεια ενημέρωσης των πολιτών για τις λύσεις που προτείνει το ΚΑΠ - ΣΠΙΘΑ και να ενισχύσει τις προσπάθειες για ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΝΥΠΑΚΟΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ 

Από την Παρασκευή θα αρχίσουμε την Εξόρμηση  με μοίρασμα ενημερωτικού υλικού

 ( το παραπάνω κείμενο ) και κάλεσμα για το Σάββατο που θα γίνει

Ομιλία – συζήτηση στη Παραλία ΑΘΗΝΑΙΑΣ στον ΩΡΩΠΟ      ΧΑΡΤΗΣ 

Σάββατο   11-8-2012   στις 9μ.μ.

Με θέμα : «ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ή ΚΟΙΝΟΠΡΑΞΙΕΣ ;

                    ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ . ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ; »

 Ομιλητής θα είναι ο  Μανώλης  Χατζηδημητρίου ( Καθηγητής Κλασσικής – Λαϊκής Κιθάρας -μουσικός , BLOGER ) μέλος της Κ.Ε. του ΚΑΠ - ΣΠΙΘΑ

Η Εξόρμηση θα συνεχιστεί την Κυριακή με ενημερωτικό υλικό που θα μοιραστεί στην Σκάλα Ωρωπού 

Προσπαθούμε να συνδυάσουμε την ανάγκη μας για μπάνιο με την ανάγκη μας δράση.

    ΤΗΛ. 6972531319, 6980548748

   http://spithakentroathinas.blogspot.com/

 Η επίσημη ιστοσελίδα του Κινήματος:  http://www.spitha-kap.gr   

 Γραφεία Αθήνας: Ερμού 7, 6ος όροφος, τηλ.210.3233877

http://www.spitha-kap.gr/el/sparksarea/?nid=2772

Η ΔΡΆΣΗ ΣΤΟ FACEBOOK >>>  https://www.facebook.com/events/265767060201267/?context=create

ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ - ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΜΙΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ - του Περικλή Νεάρχου

Η στιγμή που η Ελλάδα ξεπουλιέται και που οι επιτήδιοι εκμεταλλεύονται τα «μπάνια του λαού» για να προετοιμάσουν το έδαφος ενός κατάμαυρου Φθινωπόρου για όλους τους Έλληνες, είναι η πλέον κατάλληλη για να εφαρμοστεί ακόμη μία φορά  το σχέδιο «παραπλάνηση και αντιπερισπασμός ενός ολόκληρου λαού» από ένα σάπιο Σύστημα, με πρωταγωνιστές κάποιους παραβατικούς παράνομους μετανάστες και τους Σούπερ έλληνες πατριώτες, με τη φιγούρα του Χίτλερ ή της σβάστιγγας στο μπράτσο τους, οπαδούς της Χρυσής Αυγής και λοιπούς «εθνικιστές».

Με αφορμή το συμβάν της κακοποίησης ανήλικης στη Πάρο από Πακιστανό, έχει ξεκινήσει ένα μπαράζ δημοσιευμάτων με πρωταγωνιστές αλλοδαπούς εγκληματίες και μία σειρά επιθέσεων ακροδεξιών προς αλλοδαπούς. Είτε αυτά γίνονται από τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής στη Βουλή, είτε από λοιπά ακροδεξιά, ρατσιστικά μπλογκς, έχουν τη μορφή στείρας καταγγελίας, στερούμενης προτάσεων και λύσεων! Θεωρώντας, βέβαια, πως ο τουφεκισμός, ο πνιγμός και ο βασανισμός ανθρώπων δεν αποτελούν προτάσεις και λύσεις!

Από την άλλη, η Αριστερά της βουλής, ή θα κλείνει τα μάτια στα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας ή θα κρύβεται πίσω από τη φράση «καταγγελία του Δουβλίνο ΙΙ»!

Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ - ΣΠΙΘΑ του Μίκη Θεοδωράκη, μέσω ενός καθ ύλην αρμοδίου για θέματα μετανάστευσης, του Πρέσβη ε.τ. και μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Κ.Α.Π., Περικλή Νεάρχου, έχει εκφράσει από τις 09/04/2012 τις θέσεις του και έχει προτείνει συγκεκριμένο τρόπο επίλυσης αυτού του τόσο σημαντικού θέματος για τη χώρα μας.

Παρακάτω, ακολουθεί το κείμενο του Περικλή Νεάρχου, όπως δημοσιεύθηκε στις 09/04/2012, λίγους μήνες πριν τις εκλογές, τις λαϊκίστικες προεκλογικές εξαγγελίες περί πάταξης της
λαθρομετανάστευσης και τα περίφημα κέντρα φιλοξενίας του Χρυσοχοϊδη...



09/04/2012: http://www.spitha-kap.gr/el/articles/?nid=2383

ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ - ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΜΙΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ - του Περικλή Νεάρχου

Αιφνιδίως, και λίγο πριν από τις εκλογές, η λαθρομετανάστευση αναδείχθηκε επιτέλους σε μέγα εθνικό θέμα. Θα έλεγε κανείς «κάλλιο αργά παρά ποτέ». Γιατί, όμως, έπρεπε να φτάσει η χώρα σ' αυτό το σημείο και το κέντρο των Αθηνών σε μια τέτοια εξαθλίωση για να συγκινηθούν οι πολιτικοί ιθύνοντες και να ομολογήσουν ότι το θέμα αυτό είναι βόμβα στα θεμέλια της χώρας και ότι πρέπει ν' αντιμετωπισθεί κατεπειγόντως με δραστικότατα μέτρα;

Η εξέλιξη του θέματος αυτού είναι από πολλές απόψεις παρόμοια μ' εκείνη που οδήγησε τη χώρα στη σημερινή οικονομική κατάσταση. Ήταν ολοφάνερο εδώ και χρόνια πού θα οδηγούσαν η περίεργη ανοχή, η αδράνεια και η απάθεια απέναντι στη λαθρομετανάστευση, που διογκωνόταν χρόνο με τον χρόνο. Ήταν ολοφάνερες η αλλαγή στο διεθνές περιβάλλον και οι νέες τάσεις και δυναμικές που δημιουργούσε η πολιτική της παγκοσμιοποίησης. Θα έπρεπε λογικά να υπάρξει αυξημένη προσοχή και επαγρύπνηση από μέρους της Ελλάδος για την αντιμετώπιση των νέων επιφαινομένων κινδύνων και ασύμμετρων απειλών.

Όμως, όπως έγινε στον οικονομικό τομέα, το ίδιο έγινε και στο θέμα της λαθρομεταναστεύσεως. Οι υποτιθέμενοι πολιτικοί ηγέτες της χώρας, με πρωτεργάτες το δίδυμο Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου, αντί να περιφρουρήσουν τη χώρα μέσα στις νέες αυτές συνθήκες, έπραξαν ακριβώς το αντίθετο. Παρουσιάσθηκαν ως «πρωτοπόροι» της παγκοσμιοποίησης και της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» και έγιναν ανταποκριτές και κήρυκες καταστροφικών ιδεολογημάτων για την υπέρβαση δήθεν των εθνών, για εθνική αποδόμηση και «πολυπολιτισμική» μετάλλαξη της χώρας.

Προς αυτή την κατεύθυνση τους συνέτρεξαν και οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας αλλά και τα κόμματα της παραδοσιακής Αριστεράς, που είναι πάντοτε, δυστυχώς, έτοιμα να φενακισθούν από συνθήματα για διεθνισμό, ακόμη και όταν αυτός είναι ο «διεθνισμός» της καταγγελλόμενης παγκοσμιοποίησης.

Αυτό ήταν το κλίμα μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε και παγιώθηκε, πολιτικά και ιδεολογικά, μια παράλογη πολιτική ανοχής σε μια χώρα που, λόγω της γεωγραφικής της θέσεως και της γειτνιάσεώς της με την Τουρκία, είναι, στο θέμα της λαθρομεταναστεύσεως, η πιο εκτεθειμένη χώρα στην Ευρώπη.

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΠΑΣΜΩΔΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΑ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ

Η εξαγγελία του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για τη δημιουργία Κέντρων Υποδοχής και Φιλοξενίας Λαθρομεταναστών σε όλη την Ελλάδα προκάλεσε, όπως ήταν φυσικό, μεγάλη αναταραχή και αντιδράσεις σ' όλες τις Περιφέρειες και τους Δήμους στους οποίους σχεδιάζεται η δημιουργία τέτοιων Κέντρων.

Ο λόγος είναι προφανής. Είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης και ο φόβος ότι τα Κέντρα αυτά, που παρουσιάζονται ως χώροι σύντομης και προσωρινής κρατήσεως λαθρομεταναστών μέχρι την απέλασή τους, θα εκφυλισθούν τελικά σε συνοικισμούς και σε μόνιμη εγκατάσταση λαθρομεταναστών στην περιοχή τους.

Αυτό, άλλωστε, δεν ζήτησε, λίγους μήνες πριν, ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Καμίνης, λέγοντας ότι πρέπει το βάρος της λαθρομεταναστεύσεως να μην το επωμίζεται μόνο η Αθήνα, αλλά να το μοιρασθούν όλες οι πόλεις και οι Περιφέρειες της χώρας;

Οι δηλώσεις του είδους αυτού είναι φυσικό να προκαλούν καχυποψία ότι τα προτεινόμενα Κέντρα θα εξυπηρετήσουν τελικά λιγότερο την επαναπροώθηση των λαθρομεταναστών και περισσότερο τη διασπορά και τη διάχυσή τους σ' ολόκληρη τη χώρα για λόγους δήθεν «εθνικής αλληλεγγύης».

Ο κ. Καμίνης, με την προηγούμενη ιδιότητά του ως Συνηγόρου του Πολίτη, είχε πρωτοστατήσει υπέρ της λαθρομεταναστεύσεως, αλλά και σήμερα, ως Δήμαρχος Αθηναίων, αποφεύγει συστηματικά να πάρει σαφή θέση κατά της λαθρομεταναστεύσεως. Το μόνο που ζητά είναι να μεταφερθεί το πρόβλημα σε όλη την Ελλάδα για να περιορισθεί οριακά στην Αθήνα.

Προσεγγίσεις όμως του είδους αυτού δεν αποτελούν λύση. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο και χρειάζεται για την αντιμετώπισή του η διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου, με το οποίο να είναι δυνατό πραγματικά να τεθεί υπό έλεγχο η λαθρομετανάστευση.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΤΙ Η ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

Το πρώτο που πρέπει να συνειδητοποιηθεί, για να καταστεί δυνατή η διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου και αποτελεσματικού σχεδίου, είναι ο χαρακτήρας σήμερα της λαθρομεταναστεύσεως.

Γιατί δεν είχαμε μαζική λαθρομετανάστευση πριν από τη δεκαετία του '90; Δεν υπήρχαν τότε φτώχεια, δυστυχία και πόλεμοι στον Τρίτο Κόσμο, λόγοι που υποδεικνύονται σήμερα ως αιτία της λαθρομεταναστεύσεως;

Ασφαλώς υπήρχαν. Αυτό όμως που δεν υπήρχε ήταν η ανοχή οποιασδήποτε λαθρομεταναστεύσεως, ενώ αντίθετα ο έλεγχος των συνόρων ήταν αυστηρός. Μα πώς μπορούμε, τίθεται το ερώτημα, ν' αναχαιτίσουμε και να απωθήσουμε στα σύνορα τους λαθρομετανάστες; Να τους πυροβολούμε; Πόσους όμως χρειάσθηκε να πυροβολήσουμε, πριν από τη δεκαετία του '90, όταν η Ελλάδα ήλεγχε αποτελεσματικά τα σύνορά της και δεν είχε πρόβλημα λαθρομεταναστεύσεως;

Η χαλάρωση του ελέγχου των συνόρων και η ανοχή της λαθρομεταναστεύσεως ήρθαν ως αποτέλεσμα της πολιτικής της παγκοσμιοποίησης, η οποία επιδιώκει τη σταδιακή δημιουργία ενιαίας παγκόσμιας αγοράς. Η πολιτική αυτή περιέχει εκ των πραγμάτων τη χαλάρωση των συνόρων, τα λεγόμενα soft frontiers (μαλακά, διαπερατά, ευέλικτα σύνορα), γιατί είναι γνωστό ότι η έννοια της ενιαίας αγοράς περιλαμβάνει την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, προϊόντων και (σταδιακά) προσώπων.

Η έννοια επίσης της πολιτικής του ακραίου νεοφιλελευθερισμού περιέχει τη φιλελευθεροποίηση στη διακίνηση του εργατικού δυναμικού σε παγκόσμιο επίπεδο, ώστε οι τεράστιες διαφορές στο επίπεδο αναπτύξεως, μισθών και επιπέδου ζωής ν' αξιοποιούνται για την ανατροπή οποιασδήποτε ισορροπίας μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Με άλλα λόγια, οι ανεξάντλητες εφεδρείες του εργατικού δυναμικού του Τρίτου Κόσμου να χρησιμοποιούνται ανταγωνιστικά προς το πολύ υψηλότερα αμειβόμενο εργατικό δυναμικό των ανεπτυγμένων χωρών αλλά και ως πλεονέκτημα διεθνούς ανταγωνιστικότητας μέσα στο νέο παγκοσμιοποιημένο τοπίο.

Το δεύτερο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι η λαθρομετανάστευση, ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδος, χρησιμοποιείται από τη γειτονική μας Τουρκία ως ασύμμετρο όπλο για γεωπολιτικές ανακατατάξεις στον Ελληνικό χώρο και για την άσκηση πιέσεων στην Ευρώπη σχετικά με την ενταξιακή της προοπτική.

Με άλλα λόγια, η Τουρκία στέλνει το μήνυμα στην Ευρώπη ότι, εάν θέλει ν' αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το πρόβλημα της λαθρομεταναστεύσεως, πρέπει να συνεννοηθεί με την Άγκυρα. Αυτό το μήνυμα αναμετέδωσε προσφάτως και ο Γερμανός Πράσινος Ευρωβουλευτής Κον Μπεντίτ, ο οποίος πρωτοστατεί στο Ευρωκοινοβούλιο σε φιλοτουρκική πολιτική και για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη. Είπε, συγκεκριμένα, κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα ότι η Ευρώπη και η Ελλάδα δεν μπορούν ν' αντιμετωπίσουν το θέμα της λαθρομεταναστεύσεως χωρίς τη συνεργασία της Τουρκίας, υπονοώντας ότι αυτή μπορεί να προέλθει μόνο από την αλλαγή θέσεως της Ευρώπης απέναντί της.

Με βάση τα παραπάνω, είναι προφανές ότι το πρόβλημα της λαθρομεταναστεύσεως έχει προεκτάσεις που συνδέονται με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της παγκοσμιοποίησης. Η τελευταία εκφράζεται και μέσα από Ευρωπαϊκές Οδηγίες και πολιτικές. Ειδικότερα όμως για την Ελλάδα, έχει επίσης διαστάσεις εθνικής συνοχής και εθνικής ασφάλειας, γιατί συνδέεται με επιδιώξεις της Τουρκικής πολιτικής.


ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ;

Με βάση τα δεδομένα αυτά, το πρώτο που πρέπει να επιδιωχθεί είναι ο αποτελεσματικός έλεγχος των συνόρων, ώστε να σταματήσει η συνεχής εισροή νέων λαθρομεταναστών. Τι νόημα θα είχαν η διασπορά σ' όλη την Ελλάδα 10.000, 20.000 ή 30.000 λαθρομεταναστών και η επαναπροώθηση ενός μέρους από αυτούς, εάν συνεχισθεί η ετήσια εισροή λαθρομεταναστών της τάξεως των 128.000, όπως ήταν το 2011, μόνο από το σύνορο του Έβρου;

Κύρια αιτία για την ανεξέλεγκτη εισροή είναι η περιβόητη Ευρωπαϊκή Οδηγία για το πολιτικό άσυλο, η τερατώδης κατάχρηση της οποίας είναι καταφανής. Όλοι οι λαθρομετανάστες, ακόμη και από τα πιο απίθανα μέρη του κόσμου, προσέρχονται στα Ελληνο-Τουρκικά σύνορα και ζητούν «πολιτικό άσυλο», επικαλούμενοι τη σχετική Οδηγία και τις πρόνοιές της.

Οι Ελληνικές αρχές, σύμφωνα με τις επιταγές της Οδηγίας αυτής, δεν μπορούν να απωθήσουν τους λαθρομετανάστες. Πρέπει να τους «υποδεχθούν», να τους περιθάλψουν και να διερευνήσουν, διά της δικαστικής οδού, εάν, πράγματι, είναι πολιτικοί πρόσφυγες και δικαιούνται πολιτικού ασύλου. Μέχρι την υποτιθέμενη εξέταση της υποθέσεώς τους παρέχεται σε όλους αδιακρίτως άδεια εισόδου και παραμονής στη χώρα για τριάντα ημέρες. Οι λαθρομετανάστες παίρνουν έτσι το λεωφορείο της γραμμής και έρχονται στο γκέτο των Αθηνών.

Η Ευρωπαϊκή δύναμη Frontex, με τον σύγχρονο εξοπλισμό και τα άλλα μέσα που διαθέτει, το μόνο που κάνει είναι να ανιχνεύει τα καραβάνια που έρχονται, αλλά να τα αφήνει, μαζί με τις Ελληνικές αρχές, να περνούν, για να μην παραβιάζεται η Ευρωπαϊκή Οδηγία για το πολιτικό άσυλο! Η τραγελαφική αυτή κατάσταση δεν μπορεί να συνεχισθεί, γιατί, αν δεν αντιμετωπισθεί ο έλεγχος στα σύνορα, δεν μπορεί να εφαρμοσθεί καμιά αποτελεσματική πολιτική για τον έλεγχο της λαθρομεταναστεύσεως.


ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ

Δεν υπάρχει, δυστυχώς, άλλος τρόπος από την προσωρινή αναστολή της εφαρμογής της Οδηγίας αυτής, μέχρι την αντιμετώπιση του προβλήματος και την επανεξέτασή της από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήδη ο Πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί έθεσε τελεσιγραφικά θέμα επανεξετάσεως της Συμφωνίας Σένγκεν, καταγγέλλοντας την ανυπαρξία αποτελεσματικού ελέγχου στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης και κάνοντας ονομαστική αναφορά στα Ελληνο-Τουρκικά σύνορα.

Η Ελλάδα μπορεί να επικαλεσθεί το άρθρο 2 της Συμφωνίας Σένγκεν, που επιτρέπει την προσωρινή αναστολή της για λόγους έκτακτων συνθηκών και εθνικής ασφάλειας. Και οι δύο αυτοί παράγοντες συντρέχουν με το παραπάνω στην περίπτωση της Ελλάδος και η χώρα έχει κάθε δικαίωμα να επικαλεσθεί το άρθρο 2.

Στην περίπτωση αυτή, η Ελλάδα θα επαναφέρει, για όσο χρόνο χρειασθεί για την αντιμετώπιση του προβλήματος, εθνικό έλεγχο στα σύνορά της και θα απωθεί στα σύνορα οποιονδήποτε λαθρομετανάστη. Με την ίδια λογική, θα απελαύνει άμεσα και χωρίς καμιά διαδικασία οποιονδήποτε κατορθώσει, παρ' όλα αυτά, να εισέλθει παράνομα στη χώρα.


ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Ένα δεύτερο επείγον μέτρο είναι η επανεξέταση του εθνικού νομικού πλαισίου. Οι διαδοχικές μαζικές νομιμοποιήσεις λαθρομεταναστών και οι αλλαγές στο νομικό πλαίσιο της χώρας για τη λαθρομετανάστευση λειτούργησαν αφενός ως ενθάρρυνση για τη συνέχιση και τη γιγάντωσή της και δημιούργησαν αφετέρου μια περίπλοκη και αντιφατική κατάσταση, που δεν επιτρέπει την αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος.

Η ανοχή στη λαθρομετανάστευση είχε αναχθεί, κατά την προηγούμενη δεκαπενταετία, σε «προοδευτικό» θέμα, στο πνεύμα της «πολυπολιτισμικής» πολιτικής, που πρώτος είχε επισήμως διακηρύξει ως στόχο ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης.

Στο πνεύμα αυτό, ανελήφθησαν νομοθετικές πρωτοβουλίες για να προσαρμοσθεί το εθνικό δίκαιο στην πολιτική αυτή, με αποκορύφωμα την τελευταία πρωτοβουλία του τέως πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου για την αλλαγή του νομικού πλαισίου για την ιθαγένεια. Η επανεξέταση επομένως του νομικού πλαισίου για τη λαθρομετανάστευση, μέσα από το πνεύμα της σημερινής συνειδητοποιήσεως του μεγέθους του προβλήματος και των κινδύνων που ελλοχεύουν για τη χώρα, είναι εκ των ων ουκ άνευ για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της λαθρομεταναστεύσεως.
ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΟΔΗΓΙΩΝ 108/2003 ΚΑΙ 109/2003
Η αντιμετώπιση της έκτακτης καταστάσεως, που δημιουργήθηκε στη χώρα από χρόνια ανοχής και αδράνειας, απαιτεί επίσης την προσωρινή αναστολή της εφαρμογής των Ευρωπαϊκών Οδηγιών 108/2003 και 109/2003. Οι Οδηγίες αυτές υιοθετήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έπειτα από εισήγηση της Ελληνικής Ευρωπαϊκής Προεδρίας, το 2003.

Αφορούν, αντιστοίχως, την απονομή του καθεστώτος του μονίμως διαμένοντος σε μετανάστες που συμπληρώνουν πέντε χρόνια συνεχούς παραμονής στη χώρα και το δικαίωμα της οικογενειακής επανενώσεως μετά την απόκτηση του καθεστώτος του μονίμως διαμένοντος.

Η επί χρόνια ανεξέλεγκτη μαζική λαθρομετανάστευση και τα παρεπόμενά της έχουν δημιουργήσει μια χαώδη κατάσταση γύρω από την εφαρμογή των Οδηγιών αυτών. Έχει στηθεί, ειδικότερα, μια βιομηχανία πλαστών χαρτιών και πιστοποιήσεων, που είναι ίσως πολύ μεγαλύτερη από τις περίφημες «μαϊμού» συντάξεις και επιδόματα.

Το γεγονός αυτό καθιστά άκρως προβληματική και αμφιλεγόμενη την ορθή εφαρμογή των Οδηγιών.

Η σημασία των τελευταίων δεν πρέπει, άλλωστε, να υποτιμάται, γιατί λειτουργούν εκ των πραγμάτων ως νόμιμος πολλαπλασιαστής του αριθμού των μεταναστών. Θα πρέπει, τουλάχιστον, να ισχύουν και να εφαρμόζονται για την περίπτωση των πραγματικά νομίμων και αποδεκτών από τη χώρα μεταναστών και όχι για όλους τους λαθρομετανάστες, που εμφανίζονται, με πλαστά χαρτιά, ότι πληρούν δήθεν τις προϋποθέσεις.


ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΕΩΣ ΟΣΩΝ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΚΤΟΙ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Η προσωρινή αναστολή της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για το πολιτικό άσυλο δεν θα βοηθήσει μόνο τη χώρα να ελέγξει τα σύνορά της από την πλημμύρα των λαθρομεταναστών. Θα επιτρέψει επίσης την απλοποίηση και την επιτάχυνση της εξετάσεως των εκατοντάδων χιλιάδων αιτήσεων που βρίσκονται σε εκκρεμότητα για την παροχή πολιτικού ασύλου και την άμεση επαναπροώθηση όσων λαθρομεταναστών δεν γίνει δεκτή η αίτησή τους.

Γιατί, π.χ., να εξετάσει η Ελλάδα αίτημα πολιτικού ασύλου λαθρομεταναστών από την Αλγερία, το Μαρόκο ή ακόμη και την Τυνησία ή τη Λιβύη; Στις δύο τελευταίες χώρες αποκατεστάθησαν, υποτίθεται, οι συνθήκες ομαλής πολιτικής ζωής. Με την ίδια λογική, θα μπορούσε να τεθεί το ίδιο ερώτημα για τις περισσότερες χώρες από τις οποίες προέρχονται οι λαθρομετανάστες.

Θα ήταν ένα πρώτο κριτήριο για την απλοποίηση των διαδικασιών και τον διαχωρισμό των πραγματικά πολιτικών προσφύγων από τους οικονομικούς μετανάστες.

Γιατί, κατά δεύτερο λόγο, θα πρέπει η φιλοξενούσα χώρα να αναλάβει την ευθύνη της αποδείξεως της πραγματικής ταυτότητας του λαθρομετανάστη; Ο τελευταίος καταστρέφει σκοπίμως τα χαρτιά του και ισχυρίζεται ότι είναι Παλαιστίνιος ή οτιδήποτε άλλο νομίζει ότι μπορεί να του διασφαλίσει περισσότερες πιθανότητες παροχής πολιτικού ασύλου. Θα πρέπει ο ίδιος να αποδείξει αυτό που ισχυρίζεται, διαφορετικά να απελαύνεται χωρίς οποιαδήποτε άλλη διαδικασία.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη υπογράψει συμφωνίες με πολλές χώρες εκπομπής λαθρομεταναστών. Η Ελλάδα πρέπει να πρωτοστατήσει για την επέκταση των συμφωνιών αυτών, ώστε οι πρεσβείες των ενδιαφερομένων χωρών να μη φέρνουν προσκόμματα στον επαναπατρισμό των λαθρομεταναστών υπηκόων τους.

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την Τουρκία, είναι απαράδεκτο η Ελλάδα να έχει σπεύσει να υπογράψει μαζί της συμφωνία για την επαναπροώθηση μόνο χιλίων λαθρομεταναστών ετησίως. Αντιθέτως, θα έπρεπε να καταστήσει το θέμα αυτό, που αφορά ολόκληρη την Ευρώπη, κύριο θέμα στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Άγκυρας με την Ευρώπη.

Η Ελλάδα καταγγέλλεται για προαγωγή της λαθρομεταναστεύσεως στην Ευρώπη, λόγω μη αποτελεσματικού ελέγχου των συνόρων της με την Τουρκία. Της έχει επιβληθεί γι' αυτό η Συμφωνία του Δουβλίνου ΙΙ και απειλείται επιπλέον με αποπομπή από τη Συμφωνία Σένγκεν.

Έπρεπε η ίδια να προτάσσει ως κατηγορούμενη στην Ευρώπη την Τουρκία, γιατί αυτή ουσιαστικά προάγει, με τη στάση της, τη λαθρομετανάστευση στην Ευρώπη και τη χρησιμοποιεί για δικούς της σκοπούς εξωτερικής πολιτικής και γεωπολιτικούς στόχους.

Υπήρξε, όπως ήδη αναφέρθηκε, μια μακρά περίοδος απαράδεκτης ανοχής της λαθρομεταναστεύσεως. Ανεξάρτητα από τους λόγους στους οποίους αυτή οφείλεται, είναι φανερό σε όλους σήμερα ότι η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχισθεί. Χρειάζεται άμεσα η εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου και δραστικού σχεδίου για να μπορέσει η χώρα να αντιμετωπίσει το μέγα αυτό πρόβλημα και να το θέσει υπό έλεγχο.

Η ανεξέλεγκτη μαζική λαθρομετανάστευση δεν απειλεί λιγότερο τη χώρα και το εθνικό μέλλον της από την οικονομική κρίση και τα όσα αυτή εγκυμονεί, όχι μόνο στο οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, αλλά στο επίπεδο επίσης της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας.

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Δ. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ Μ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ Ο ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ. ΜΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ, ΟΧΙ ΠΟΛΛΑ - του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα

Αθήνα, 3.8.2012

Στην Ελλάδα, συμπολίτευση και αντιπολίτευση αναλώνονται στο πρόβλημα της οικονομίας. Μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί κονταροχτυπιούνται πάνω σε θέματα οικονομίας, ανάγοντας τα αιτία της κρίσης σε οικονομικούς παράγοντες και μόνο.
Αυτή η ανάλυση ανταποκρίνεται στο μοντέλο ανάλυσης της κοινωνίας, έτσι όπως το είχε διατυπώσει ο Μαρξ και ο Ένγκελς κατά τον 19 αιώνα. Παραμένει έως σήμερα αναλλοίωτο.

Ο Μαρξ λοιπόν υποστηρίζει ότι η οικονομική δομή αποτελεί τη  βάση της κοινωνίας. Η πολιτική και η συνείδηση του ανθρώπου προέρχονται από τον τρόπο παραγωγής και αποτελούν την υπερδομή.

Παγκοσμιοποιημένοι καπιταλιστές και παγκοσμιοποιημένοι αριστεροί έχουν ως θεωρητική τους βάση αυτή την απλή κατά τα άλλα, ή εκλαϊκευμένη θεωρία ερμηνείας των κοινωνικών φαινομένων της ανθρωπότητας.

Τη θεωρία αυτή, ανέτρεψε «εις τα εξ ων συνετέθη» ο Λένιν, όσο παράξενο κι' αν φαίνεται αυτό, ισχυριζόμενος ότι η πολιτική παίζει τον πρωταρχικό ρόλο, ακόμη και για την αλλαγή της οικονομίας
και της οικονομικής βάσης. Δεν είναι με μια λέξη η οικονομία το πρωτεύον, όπως ισχυριζόταν ο Μαρξ και Ένγκελς, αλλά η πολιτική. Το ίδιο και με μεγαλύτερη έμφαση τόνιζε και ο Μάο. Επιπλέον: Η επαναστατική συνείδηση, δηλαδή η συνειδητοποίηση της θέσης του προλεταριάτου στο κοινωνικό γίγνεσθαι και η διαμόρφωση της επαναστατικής του αφύπνισης και συγκρότησής της, ως επαναστατική δυναμική, εισάγεται σ' αυτό από τους επαναστάτες αστούς διανοούμενους, δηλαδή απ' έξω. Η εργατική τάξη δεν είναι σε θέση από μόνη της να αναπτύξει την επαναστατική συνείδηση, χωρίς την οποία φυσικά δεν μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε κοινωνική αλλαγή, ή αν θέλετε, αλλαγή των καπιταλιστικών δομών σε σοσιαλιστικές.

Αυτό σε αντίθεση με τη γνωστή δήλωση του Μαρξ ότι «η χειραφέτηση της εργατικής τάξη πρέπει να κατακτηθεί από την ίδια την εργατική τάξη».
Ο Γκράμσι προχώρησε τη θεωρία αυτή του Λένιν ένα βήμα πιο πέρα, θέτοντας το θέμα της ηγεμονίας της εργατικής τάξης, που συνίσταται βασικά στη σύνδεση των πνευματικών και ηθικών αξιών με την πολιτική, οι οποίες είναι σε θέση με τη σειρά τους να επιφέρουν οποιαδήποτε αλλαγή. Βασικά μιλούσε για μια πολιτισμική ηγεμονία, δηλαδή την ηγεμονία στο επίπεδο των πολιτιστικών αξιών της εργατικής, απέναντι στην ηγεμονία των ιδεών (βασικά καταναλωτικών) της καπιταλιστικής τάξης, δημιουργώντας ως προϋπόθεση την κοινωνική συναίνεση και μάλιστα την «ενεργητική συναίνεση», όπως ο ίδιος ισχυριζόταν. Οι οργανικοί διανοούμενοι της εργατικής τάξης πρέπει βασικά να υπηρετούν αυτή τη θεωρητική προσέγγιση. (Η αριστερή διανόηση στην Ελλάδα μπήκε στην πλειοψηφία της στην υπηρεσία της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης).

Γιατί τα γράφω όλα αυτά και τι σημαίνουν για τη σημερινή συγκυρία και την ερμηνεία της σημερινής κρίσης.

Εξηγούμαι: Η σημερινή αριστερά, δογματική, παραδοσιακή, ανανεωτική, εκσυγχρονιστική και όπως αλλιώς θέλετε να την ονομάσουμε, ασπάζεται την ξεπερασμένη από τα πράγματα δογματική θέση του Μαρξ και Ένγκελς, που προαναφέραμε. Δηλαδή τα πάντα ξεκινάν και καταλήγουν στην οικονομία. Για να το εκφράσω υπερβολικά, για να γίνει καταληπτό, χωρίς να υποτιμώ τον οικονομικό παράγοντα. Ούτε η πολιτική, ούτε ο πολιτισμός παίζουν πρωταρχικό ρόλο. Ο ρόλος τους, αν υπάρχει και επηρεάζει κάτι, έπεται της οικονομίας. Το πεδίο πάλης συνεπώς βρίσκεται αποκλειστικά στην οικονομία και στους παράγοντες που την ρυθμίζουν. Αυτή η αξιακή θέση αποτελεί τη δογματική ιδεοληψία της Αριστεράς.
Βασικά η Αριστερά ζει με ψευδαισθήσεις, που δημιουργούν τον φαύλο κύκλο, στον οποίο αναφέρθηκα στον τίτλο.

Αυτή η τοποθέτηση ταυτίζεται απόλυτα με την παγκοσμιοποιημένη άποψη της Νέας Τάξης, της οποίας η νεοφιλελεύθερη φιλοσοφία, υπηρετεί την ιδεολογία της αγοράς ή των αγορών, γιατί αυτή η ιδεολογία βάζει σε προτεραιότητα, όπως και η αριστερή ιδεολογία της εποχής μας, την οικονομία στο επίκεντρο της διένεξης και της πάλης για λύση από τα αδιέξοδα, όπως τα εννοεί η καθεμιά. Για το κεφάλαιο η λύση είναι η υπερσυσσώρευση, κάτι που υλοποιείται σήμερα.

Όμως εδώ υπάρχει μια τεράστια ειδοποιός διαφορά. Οι αγορές ή το κεφάλαιο ή όπως αλλιώς θέλει να το ονομάσει κανείς, βάζει ως προϋπόθεση για την επίτευξη των οικονομικών της  στόχων την πολιτική προηγουμένως και πριν από την πολιτική την πολιτισμική της ηγεμονία, επενδύοντας στον τομέα αυτόν όλα τα μέσα που διαθέτει για να πετύχει την «ενεργή συναίνεση» της κοινωνίας: ΜΜΕ, εκκλησία, παιδεία, τέχνη, πολιτικές, κοινωνικές, δικονομικές, φιλοσοφικές επιστήμες κ.λπ, με τις οποίες διαμορφώνει τη συνείδηση της κοινωνίας και πετυχαίνει την «συναίνεση» ή την ενεργητική συναίνεση, που είναι τελείως απαραίτητη προϋπόθεση στις προχωρημένες τουλάχιστον καπιταλιστικές κοινωνίες. Γιατί αλλού ισχύει η ράβδος, δηλαδή η στυγνή και ωμή βία και καταστολή. Βλ. «αραβική άνοιξη». Βασικά σκοτάδι!

Η Αριστερά βρίσκεται με βάση αυτή την ανάλυση εκτός τόπου και χρόνου και παλεύει με χίμαιρες, ενώ το κεφάλαιο κάνει τη δουλειά του, χωρίς στην ουσία, κανένα ουσιαστικό εμπόδιο. Κι' αυτό γιατί η Αριστερά παλεύει στο «γήπεδο» που έχει ορίσει το κεφάλαιο και που λέγεται καταναλωτικό πρότυπο. Οπότε ο αγώνας της είναι αδιέξοδος, όσο παραμένει σ' αυτά τα πλαίσια που ανέπτυξα συνοπτικά προηγουμένως. Αυτό αποδεικνύεται και από την έως σήμερα πολιτική της.
Τίποτε δεν έχει καταλάβει από την μεταπολίτευση κι' εντεύθεν. Για το λόγο αυτό δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Εδώ που καταλήξαμε δεν οφείλεται μόνο στην πολιτική  των κομμάτων εξουσίας, αλλά και στην πλήρως λανθασμένη πολιτική των κομμάτων της Αριστεράς, η οποία συνεχίζεται με άλλη μορφή και κάτω από άλλες συνθήκες σήμερα.

Το αδιέξοδο παραμένει και θα συνεχιστεί, εφόσον τα μυαλά της Αριστεράς θα παραμένουν αυτά που είναι και που ήταν έως σήμερα.

Δυστυχώς δεν διακρίνω καμία αλλαγή. Παρεμπιπτόντως πρέπει να τονίσουμε ότι υπάρχει και μια ιεράρχηση ευθυνών, που ξεκινάει φυσικά από την πολιτική και τους πολιτικούς, που διαμορφώνουν τα θεσμικά πλαίσια αυτής της κατάστασης.
Και για να κλείνω συμπερασματικά: Το πρόβλημα της Ελλάδας κυρίως, αλλά και αλλού είναι ότι πρώτη προτεραιότητα έχει ο πολιτισμός, δηλαδή οι πνευματικές και ηθικές αξίες ενός λαού, μετά έρχεται η πολιτική, που πρέπει να συνδυάζει απαραιτήτως την ηθική με την πολιτική και σε τρίτη μοίρα έρχεται η οικονομία.
Το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα και αλλού βρίσκεται σε πλήρη ήττα, γιατί έχει αντιστρέψει τους όρους, που θα την έβγαζαν από την κρίση.

Η ιδεολογική ηγεμονία του Γκράμσι σε μια πιο διευρυμένη βάση, όπως ισχυρίζομαι προσωπικά, ως πολιτισμική ηγεμονία, αποτελεί την μόνη προοπτική αποτροπής της κρίσης και της δημιουργίας μιας σωτήριας προοπτικής.1

Η διαφθορά, δηλαδή η πλήρης απαξίωση των αξιών του έθνους - κράτους από όλες τις πλευρές που επιδιώκεται, δηλαδή και από τα δεξιά και από τα αριστερά, «αριστοτεχνικά», δεν είναι τυχαία.

Εκεί στην ουσία της οφείλεται η κρίση. Δηλαδή στην πολιτισμική μας παρακμή και διαφθορά! Τα μύρια δεινά έπονται αυτής της πραγματικότητας.



____________________________________________________________________
1Βλ. Δαμιανός Βασιλειάδης: Ο Μαρξ, ο Λένιν, ο Γκράμσι και η πολιτισμική ηγεμονία της Αριστεράς, εκδ. «ΚΨΜ», Αθήνα 2011. Η διαφθορά της ελληνικής κοινωνίας, από δεξιά έως αριστερά,  είναι φαινόμενο πολιτισμικής παρακμής και σήψης.

----------------------

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Δ. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ - Μίκης Θεοδωράκης

Συμφωνώ σε γενικές γραμμές με τις απόψεις που διατυπώνονται στο προηγούμενο άρθρο του Δαμιανού Βασιλειάδη, οι οποίες με βρίσκουν σε μια στιγμή έντονου προβληματισμού, ιδιαίτερα μετά τη μεγαλειώδη συγκέντρωση της 12ης Φεβρουαρίου στο Σύνταγμα, όπου στην ουσία συγκρούστηκαν η πολιτικο-οικονομική αντίληψη με την ιδεολογικο-πολιτισμική.

Γράφει ο Βασιλειάδης: «Το πρόβλημα της Ελλάδας κυρίως, αλλά και αλλού είναι ότι πρώτη προτεραιότητα έχει ο πολιτισμός, δηλαδή οι πνευματικές και ηθικές αξίες ενός λαού, μετά έρχεται η πολιτική, που πρέπει να συνδυάζει απαραιτήτως την ηθική με την πολιτική και σε τρίτη μοίρα έρχεται η οικονομία.  Το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα και αλλού βρίσκεται σε πλήρη ήττα, γιατί έχει αντιστρέψει τους όρους, που θα την έβγαζαν από την κρίση.  Η ιδεολογική ηγεμονία του Γκράμσι σε μια πιο διευρυμένη βάση, όπως ισχυρίζομαι προσωπικά, ως πολιτισμική ηγεμονία, αποτελεί την μόνη προοπτική αποτροπής της κρίσης και της δημιουργίας μιας σωτήριας προοπτικής.»

Στην περίπτωση τη δική μας το επίκεντρο για την πρώτη άποψη είναι το Σύστημα Εξουσίας (Βουλή), ενώ για τη δεύτερη το Μαζικό Αντιστασιακό Κίνημα. Που εδικά σήμερα που οι Κυβερνήσεις του Μνημονίου έχουν παραδώσει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στην Τρόικα καθιστώντας την Βουλή βασικό μέσο για την επιβολή των συμφερόντων που αυτή (η Τρόικα) εκφράζει, το Κίνημα Αντίστασης οφείλει να οργανώσει την πάλη του βασικά έξω από τη Βουλή και ενάντιά της στον βαθμό που όπως είπαμε, έχει γίνει όργανο «νομιμοποίησης» των εθνικά και συνταγματικά παράνομων αποφάσεων των ξένων συμφερόντων που μάχονται σκληρά τον ελληνικό λαό.

Στις 12 του Φλεβάρη οι δυνάμεις της ιστορικής Αριστεράς που όπως λέει και ο αρθρογράφος βρίσκονται «εκτός τόπου και χρόνου και παλεύουν με χίμαιρες, ενώ το κεφάλαιο κάνει τη δουλειά του, χωρίς στην ουσία, κανένα ουσιαστικό εμπόδιο κι αυτό γιατί η Αριστερά παλεύει στο «γήπεδο» που έχει ορίσει το κεφάλαιο και που λέγεται καταναλωτικό πρότυπο, οπότε ο αγώνας της είναι αδιέξοδος», έκλεψαν κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια του λαού το μεγάλο του όραμα για Πατριωτική-Αντιστασιακή Ενότητα, που τον οδήγησε σ' αυτή την πρωτοφανή και ουσιαστικά επαναστατική εκδήλωση των 500.000 διαδηλωτών! Γεγονός πρωτόγνωρο για τη χώρα μας.

Από κει και πέρα η μεγάλη απογοήτευση και ο μεγάλος φόβος ότι «δεν γίνεται τίποτα» και ότι «δεν υπάρχει σωτηρία με πρωταγωνιστή τον Λαό», τον οδήγησε τελικά στα εκλογικά αποτελέσματα της 17ης Ιουνίου, αφού πρώτα έστειλε με τις εκλογές της 6ης Ιουνίου ένα απεγνωσμένο μήνυμα υψηλού πατριωτικού ήθους βάζοντας στη γωνία τις μνημονιακές δυνάμεις. Ένα μήνυμα που όχι μόνο δεν εισακούσθηκε από τις ηγεσίες της ιστορικής Αριστεράς αλλά με το σύνθημα για «Κυβέρνηση της Αριστεράς» ξανάφερε στην επιφάνεια τα εμφυλιοπολεμικά φαντάσματα χαρίζοντας την Κυβερνητική Εξουσία στον πιο συνεπή εντολοδόχο των αποφάσεων της ξένης εξάρτησης: την Δεξιά !...

Το πλήγμα για τον Λαό μας και για μας, την Σπίθα, που στα δυόμιση τελευταία χρόνια σταθήκαμε σταθερά στο πλευρό του εκφράζοντας σωστά την βασική του επιθυμία για Εθνική Ανεξαρτησία, ήταν δεινό και απορώ πώς υπήρξαν και εξακολουθούν να υπάρχουν σπιθίτες που να μην έχουν κατανοήσει την ουσία των γεγονότων που μας οδήγησαν στο σημερινό σημείο.

Γι' αυτό αντί να θρηνούμε, ας προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε ξανά στην πράξη όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά την ιδεολογία μας που στηρίζεται στις απόψεις που διατυπώνονται σ' αυτά τα δύο κείμενα.

Και για να τελειώσω, σας θυμίζω τη φράση «Στην επανάσταση χάνονται όλες οι μάχες εκτός από την τελευταία»...

Αθήνα, 7.8.2012,

Μίκης Θεοδωράκης

Μίκης, ο μαχητής της ΑΟΖ - του Ν. Λυγερού

Αν δεν είχαμε μια άμεση συνάντηση με το Μίκη, με όσα λέγονται για τις θέσεις του, δεν θα ξέραμε με ακρίβεια την άποψή του και τις γνώσεις του περί του θέματος. Κι όταν κάποιοι άσχετοι τον κατηγορούν ότι δεν έχει ξεκάθαρη πολιτική. Στην πραγματικότητα ο Μίκης έχει μια εικόνα για το θέμα του πετρελαίου ήδη από το 1975 όχι λόγω μιας ειδικής τεχνογνωσίας, αλλά λόγω των καταστάσεων εκείνης της εποχής.

Επιπλέον είναι γνώστης εδώ και καιρό των γαλλικών ερευνών και εκτιμήσεων των κοιτασμάτων του Αιγαίου. Είναι, λοιπόν, αναμενόμενο με τις επαφές που είχε να ξέρει καλά και την πιο πρόσφατη εξέλιξη των δεδομένων της Κύπρου. Κατά συνέπεια, για το θέμα της
ελληνικής ΑΟΖ δεν μπορούσε παρά να γίνει υπέρμαχος του θέματος.

Η ΑΟΖ για το Μίκη δεν είναι ούτε μια μόδα, ούτε μια λεπτομέρεια, αλλά μια εθνική ανάγκη. Και αυτό συνδυάζεται και με την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Ο Μίκης, όπως ξέρουμε όλοι, είναι κατά των αποκρατικοποιήσεων λόγω ιδεολογίας. Και γι' αυτό το λόγο βλέπει πολύ θετικά τις κοινοπραξίες για το θέμα της ΑΟΖ.

Έτσι, το θέμα παραμένει εθνικό σε όλη του τη διάσταση. Σε συνδυασμό με το προεδρικό διάταγμα που υπέγραψε ο Κάρολος Παπούλιας στις 10 Φεβρουαρίου 2012, το οποίο εξασφαλίζει ότι ο ορυκτός πλούτος που αφορά τους υδρογονάνθρακες που υπάρχουν και θα υπάρξουν θα το διαχειριστεί μια κρατική εταιρία που δεν έχει δικαίωμα να το μεταβιβάσει, η έννοια της κοινοπραξίας που προωθεί ο Μίκης αποτελεί ένα ρεαλιστικό και αποτελεσματικό τρόπο για να φέρουμε ξένους στρατηγικούς επενδυτές, όχι μόνο δίχως να παραχωρήσουμε το παραμικρό εθνικό δικαίωμα, αλλά στην ουσία ενισχύοντας αυτό το δικαίωμα με έναν έμμεσο τρόπο, λόγω της de facto αναγνώρισης της κυριαρχίας μας μέσω του κράτους, στο οποίο ανήκει η ξένη εταιρία που ενοικιάζει το οικόπεδο.

Κατά συνέπεια, υπάρχει μια στρατηγική μέσω της ΑΟΖ που εξασφαλίζει μια έξοδο από την οικονομική κρίση και ταυτόχρονα υποστηρίζει τις εθνικές μας θέσεις. Ο Μίκης, λοιπόν, συμβαδίζει με αυτό το σκεπτικό και συνεπώς θέλει όχι μόνο μια γρήγορη θέσπιση, αλλά και μια οριοθέτηση για να προχωρήσει σύντομα το θέμα της εξόρυξης.

Ν. Λυγερός*

ΠΗΓΗ >> http://www.lygeros.org/articles.php?n=9663&l=gr


*Ο Νίκος Λυγερός είναι Έλληνας μαθηματικός, συγγραφέας, ποιητής, ζωγράφος, σκηνοθέτης, ασχολείται με τη μουσική, την κοινωνιολογία, την οικονομία, την αρχαιολογία, το μάνατζμεντ, τη στρατηγική και τη γεωπολιτική. Είναι ειδικός σύμβουλος στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, τη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας, την Αστυνομική Ακαδημία, τη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, τη Σχολή Στρατολογικού. Είναι επίσης διερμηνέας-μεταφραστής στα Γαλλικά δικαστήρια

VIDEO από την εξόρμησή μας στην ΣΑΛΑΜΙΝΑ

Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η εξόρμησή μας στην Σαλαμίνα που ξεκίνησε το Σάββατο 21 - 7 - 2012 έως Παρασκευή 27 - 7 - 2012 όπου και θα κορυφώθηκε  με ομιλία συζήτηση με θέμα : «ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΣΕΙΣ ή ΚΟΙΝΟΠΡΑΞΙΕΣ ; ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ . ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ; » ....
Ακολουθούν τα video  των ομιλιών .....

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους βοήθησαν και όλους όσους παραβρέθηκαν στην συζήτηση και δήλωσαν το ενδιαφέρον τους προς το ΚΙΝΗΜΑ  μας αλλά και την διάθεσή τους να παλέψουμε όλοι μαζί για να εμψυχώσουμε και άλλους που ήτε δεν ξέρουν για το ΚΑΠ - ΣΠΙΘΑ  ήτε φοβούνται ότι είναι μόνοι τους ήτε πιστεύουν ότι όλα είναι μάταια. ..... ΝΑ ΘΥΜΙΣΟΥΜΕ ΑΠΛΩΣ την πρόσφατη φράση του ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ  :  «Στην επανάσταση χάνονται όλες οι μάχες εκτός από την τελευταία »...

Σαλαμίνα 27.7.2012 - Πλατεία Ηρώων (Αγάλματα)

Συγκέντρωση του Κινήματος Ανεξαρτήτων Πολιτών ΣΠΙΘΑ με θέμα:
«Ιδιωτικοποιήσεις ή Κοινοπραξίες; Ξεπουλάνε την πατρίδα μας. Θα τους αφήσουμε;»





Ομιλητές ήταν :


 ο Κοσμάς Παυλόπουλος ( αρχιτέκτονας και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΑΠ - ΣΠΙΘΑ )




 η Ιωάννα Κολοβού (δημοσιογράφος και μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΚΑΠ - ΣΠΙΘΑ )




Τοποθετήθηκαν επίσης η Αναστασία Βούλγαρη και ο Στέλιος Διαμαντής (μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΑΠ - ΣΠΙΘΑ )



 Επίσης υπήρξε συζήτηση - ανταλλαγή απόψεων με τους παρευρισκομένους.

http://www.spitha-kap.gr/el/sparksarea/?nid=2771

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΣΙΜΑΤΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ - του Μίκη Θεοδωράκη

ακολουθεί άρθρο του Γιώργου Κασιμάτη

Πιστεύουμε ότι το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της χώρας μας αποτελεί τον βασικό στόχο της κρίσης των Μνημονίων. Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου μας παρέδωσε στο ΔΝΤ και στην Τρόικα, το δημόσιο χρέος μας ήταν 360 δισ. Ευρώ δηλαδή το 130% του ΑΕΠ.

Τα χρήματα αυτά σε σχέση με τα οικονομικά μεγέθη της Ευρώπης αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό. Ολόκληρη η ελληνική οικονομία ανέρχεται στο 2% της ευρωπαϊκής. Τα δημόσια χρέη των μεγάλων χωρών (ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία κλπ.) υπολογίζονται σε τρισεκατομμύρια Ευρώ. Με την Τρόικα το δημόσιο χρέος φτάνει σήμερα γύρω στα 500 δισ. Ευρώ, ενώ υποτίθεται ότι η παρέμβασή της έγινε για να ξελασπώσουμε.

Τελικά αποδεικνύεται ότι ο στόχος τους είναι να μας ρίξουν ακόμα πιο βαθειά στη λάσπη της οικονομικής εξάρτησης, γιατί όπως προανέφερα, επιδιώκουν κατά βάση να μας καταντήσουν όσο γίνεται περισσότερο εξαθλιωμένους και ανίκανους να αντισταθούμε.

Για το πόσο μεγάλος είναι ο άγνωστος πλούτος της χώρας, κανείς δεν μας είπε ακόμα τα επίσημα στοιχεία. Μόλις προχθές ένας ειδικός για την ΑΟΖ μου αποκάλυψε ότι νοτίως της Κρήτης τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων υπολογίζονται σε 3 τρισεκατομμύρια Ευρώ. Όταν τον ρώτησα για την
αξία των μεταλλευμάτων, μου είπε ότι υπολογίζει ότι είναι πολύ μεγαλύτερη. Στην δεκαετία του '70 ασχολήθηκα με το θέμα των κοιτασμάτων του Αιγαίου. Τότε έμαθα από πηγή του Υπουργείου Εξωτερικών ότι κάτω από το Αιγαίο υπάρχει μια «θάλασσα πετρελαίου», που όμως οι Αμερικανοί την έχουν κατατάξει στα στρατηγικά τους αποθέματα και γι' αυτό είναι απαγορευμένο ακόμα και να μιλάμε για το θέμα αυτό.

Αναφέρθηκα σε δύο μόνο ενδεικτικές πηγές του δημόσιου πλούτου. Εύκολα θα μπορούσε κανείς να υπολογίσει «δια γυμνού οφθαλμού» τις υπόλοιπες πηγές πλούτου: τη γη μας, την πράσινη ενέργεια, το φυσικό κάλλος, την αρχαία κληρονομιά, τις τουριστικές δυνατότητες και φυσικά την εργατική δύναμη του λαού μας σε όλους τους τομείς.

Αυτός ο τεράστιος ανεκμετάλλευτος πλούτος πρέπει να γίνει η έπαλξη για το ξεκίνημα μιας οργανωμένης συλλογικής προσπάθειας με στόχο την πλήρη αξιοποίησή του σε συνεργασία με όσους έχουν την οικονομική και τεχνολογική δυνατότητα γι' αυτό. Η βάση αυτής της συνεργασίας θα πρέπει να είναι το σύστημα της κοινοπραξίας, δηλαδή της δίκαιης και ισοδύναμης προσφοράς της κάθε πλευράς και με βασικό όρο ότι δεν παραχωρείται ούτε ένα χιλιοστό από τα εθνικά μας δικαιώματα.

Όποιοι θελήσουν να συνεργαστούν μαζί μας, θα το κάνουν με βάση τα νόμιμα και δίκαια οφέλη που θα αποκομίσουν από τη συμμετοχή τους στην κοινή προσπάθεια.

Μακάρι οι εταίροι μας σ' αυτές τις κοινοπραξίες να είναι Ευρωπαίοι ή Αμερικανοί. Θα συνεργαστούν όμως μαζί μας ισότιμα και τίμια χωρίς αυτά τα πονηρά και επαίσχυντα μέτρα και μεθόδους που χρησιμοποιούν σήμερα, λες και είμαστε ένας κατώτερος λαός, βασικά ηλίθιος, που δεν καταλαβαίνει τις αληθινές τους προθέσεις. Που είναι οι ίδιες και χειρότερες απ' αυτές που εφαρμόσανε την εποχή της αποικιοκρατίας και το γεγονός αυτό αποτελεί ντροπή για κράτη που θέλουν να θεωρούνται πολιτισμένα.

Το κείμενο Κασιμάτη πρέπει να φτάσει σε κάθε Έλληνα. Αποκαλύπτει το κατάμαυρο μέλλον που μας περιμένει, αν δεν βγούμε από τον ασφυκτικό κλοιό που μας έχει τυλίξει και μας πνίγει. Πρέπει να σπάσουμε τον σιδερένιο κλοιό. Να κάνουμε ρήγμα. Και το Κ.Α.Π. δείχνει τον δρόμο.

Η διέξοδος είναι η συσπείρωση γύρω από το θετικό όραμα της εθνικής ανάπλασης βασισμένης επάνω στην ελληνική πραγματικότητα. Την αξιοποίηση του πλούτου της χώρας από μας τους ίδιους. Δεν κυνηγάμε χίμαιρες αλλά κάτι που μας ανήκει και δεν το γνωρίζουμε. Το γνωρίζουν όμως οι άλλοι και θέλουν να μας το κλέψουν. Επομένως πρέπει να κάνουμε δύο κινήσεις:

Η πρώτη είναι να κόψουμε τα χέρια των ληστών με τη γραβάτα.
Η δεύτερη να πάρουμε με τα δικά μας χέρια και να κρατήσουμε αυτό που μας ανήκει. Να το αξιοποιήσουμε και πάνω του να χτίσουμε την Πατρίδα που μας αξίζει.

Αθήνα,  24.7.2012

Μίκης Θεοδωράκης


Το κείμενο του Γιώργου Κασιμάτη ΕΔΩ >>  http://spithakentroathinas.blogspot.com/2012/07/blog-post_24.html

ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ... - της Ιωάννας Κολοβού

Οι πρόσφατες εξελίξεις δείχνουν ότι βαίνουμε ολοταχώς για έξοδο από την Ευρωζώνη.Θα βγούμε; Έγκυροι οικονομολόγοι το θεωρούν πολυ πιθανόν έως σίγουρο.

Κι όμως δεν υπάρχει τέτοιος ...φόβος. Οι φίλοι μας οι Αμερικανοί δεν το θέλουν κι αν δεν θέλουν κάτι αυτοί, σ' εμάς δεν πέφτει λόγος.

Οι πληροφορίες λένε ότι  οι Αμερικανοί δεν θέλουν φωτιά στην Ευρώπη. Θα έρθουν εδώ ως πάτρονες και κηδεμόνες και θα υποστηρίξουν τα δικά τους συμφέροντα.
Δεν θα επιτρέψουν με τίποτα να καταστραφεί η Ευρωζώνη. Μια διάλυση των ευρωπαϊκών χωρών του νότου αποσταθεροποιεί την περιοχή κι αυτό δεν συνάδει με τα συμφέροντά τους.

Συγκεκριμένα οι Αμερική ως η δύναμη που απελευθέρωσε την Ευρώπη το '45 διατηρεί de facto αλλά και de jure το δικαίωμα κηδεμονίας της Ε.Ε. Μαζί με την Ευρώπη έχουν υπογράψει  σύμφωνο για την ανάπτυξη των Ευρωατλαντικών σχέσεων. Δηλαδή την άμυνα της Ευρώπης έχουν μοιραστεί η Αμερική και η ΕΕ.
Οι αμερικανοί που τώρα τελευταία δείχνουν μια ιδιαίτερη νευρικότητα και κινητικότητα σε σχέση με
αυτά που συμβαίνουν στην Ευρώπη, δεν θα επιτρέψουν να καταστραφεί η Ευρωζώνη στις νότιες χώρες  γιατί εκεί  έχουν τις Βάσεις τους. Στην Πορτογαλία έχουν μία (στις Αζόρες), στην Ισπανία έχουν τέσσερις, στην Ελλάδα έχουν τη Σούδα και στην Κύπρο έχουν δύο. Να προσθέσουμε και τη Βάση Ινσιρλίκ στην Τουρκία;

Ο αρχηγός του Στρατιωτικού Επιτελείου των ΗΠΑ, Μαρίν Ντέμπσεϊ μιλώντας στην Ουάσινγκτον στο Ινστιτούτο Στρατηγικών Αναλύσων  είπε: «Η Ευρωζώνη βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο. Οποιοδήποτε ρήγμα στο Ευρωπαϊκό Οικονομικό μπλοκ θα είχε σοβαρές συνέπειες για το Πεντάγωνο. Θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο ακόμη και την εξέλιξη κορυφαίων προγραμμάτων ανάπτυξης οπλικών συστημάτων, όπως το αεροσκάφος  F-35  στο οποίο οι ΗΠΑ έχουν Ευρωπαίους συνεταίρους τη Βρεττανία και την Ιταλία. Επιπλέον ένας κίνδυνος στην Ευρωζώνη θα είχε ως συνέπεια κίνδυνο για την ίδια την παρουσία των Αμερικανικών στρατευμάτων στο Ευρωπαϊκό έδαφος, 80.000 Αμερικανών στρατιωτών και 20.000 πολιτικού προσωπικού, που εργάζεται στις Βάσεις των ΗΠΑ στην Ευρώπη, εκ των οποίων οι περισσότεροι στη Γερμανία.» (Ελευθεροτυπία 12-12-2011).

Έχουν λόγο λοιπόν να «πατάνε» (βλ. αλωνίζουν) στην Ευρώπη ως πάτρονες και κηδεμόνες. Είναι γνωστό άλλωστε ότι σε κάθε Σύνοδο Κορυφής προηγείται πάντα τηλεφώνημα του Ομπάμα στη Μέρκελ-ιδιαίτερα όταν εκείνη  βλέπει τα ζόρικα.  Και για πρώτη φορά ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάρτνερ, συμμετείχε σε Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. στην Πολωνία.

Οι ΗΠΑ τρέμουν  μην διαλυθεί η Ευρωζώνη, μην κλυδωνιστεί και διαλυθούν οι υφιστάμενες ισορροπίες. Θα χαθεί αυτή η τεράστια αγορά όπλων και θα βρεθούν σε κίνδυνο οι Αμερικανικές Βάσεις την ώρα που  θα ετοιμάζονται να χτυπήσουν το Ιράν.

Τέλος μην ξεχνάμε ότι οι αμερικανικές Τράπεζες έχουν δανείσει  σε Ευρωπαϊκές Τράπεζες και άλλους φορείς. Και όποιος δανείζει περιμένει ανταπόδοση και με τόκο μάλιστα. Αλλιώς τιμωρεί, κάτι ξερουν οι Έλληνες από αυτά.
Όλα τα έχουν προβλέψει και προγραμματίσει (βλ. δέσει χειροπόδαρα) οι Αμερικανοί.

Εκείνο που δεν έχουν σκεφτεί ή μάλλον έχουν σκεφτεί αλλά δεν μπορούν να ελέγξουν είναι ο απρόβλεπτος παράγων. Ο απρόβλεπτος παράγων που ακούει στο όνομα απελπισμένος και οργισμένος  Έλληνας.

Ιωάννα Κολοβού ( δημοσιογράφος ) μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Κ.Α.Π. - ΣΠΙΘΑ

ΛΑΟΣ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ: ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ - του Γεωργίου Σγούρδου

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η ντόπια και ξένη τρόικα, καθώς και οι διάφοροι παρατρεχάμενοί τους, έχουν αποθρασυνθεί τελείως. Μας χλευάζουν και μας προκαλούν σε καθημερινή βάση. Τα παραδείγματα είναι πολλά και αποκαλυπτικά. Ενδεικτικά, ο πρώην εκπρόσωπος  της χώρας μας στο ΔΝΤ κ. Παναγιώτης Ρουμελιώτης είπε (στην εφημερίδα The New York Times - 24.07.2012) πως το  ΔΝΤ γνώριζε από την αρχή ότι το Μνημόνιο ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί. Με παροιμιώδη κυνικότητα παραδέχεται πως, τόσον καιρό, μας προσφέρουν θανατηφόρο δηλητήριο για φάρμακο. Ήδη από τον Μάιο του 2010 κάποιοι γενναίοι και φωτισμένοι, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, τα έλεγαν αυτά. Λίγοι τους άκουγαν, ακόμα πιο λίγοι τους πίστευαν.

Για τους πολλούς, όλοι αυτοί ήταν "συνωμοσιολόγοι". Τώρα που ακούμε από τους πλέον αρμόδιους ότι "το παιχνίδι είναι στημένο", ας κοιτάξουμε κατάματα τις βεβαιότητές μας που καταρρίφθηκαν. Όχι, φίλοι μου, αυτοί δεν ήρθαν για να μας βοηθήσουν. Έχουν σχέδιο. Βρισκόμαστε μάλιστα στην τελική φάση του σχεδίου. Μέσα στις επόμενες μέρες και βδομάδες, η λυσσαλέα επίθεση των αρπακτικών κατά του λαού μας θα ενταθεί. Το γεγονός αυτό εμπεριέχει μια δυνατότητα ανατροπής, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράδοξο. Γι' αυτή την δυνατότητα θα μιλήσουμε εδώ.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ

Η κυβέρνηση ΓΑΠ του "λεφτά υπάρχουν" δεν είχε καμιά νομιμοποίηση. Έλαβε τις γνωστές, μείζονος εθνικής σημασίας αποφάσεις, ερήμην του λαού. Άσκησε την εξουσία με μεθόδους που αρμόζουν μόνο σε δικτατορικά καθεστώτα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και τώρα. Μόνο τα πρόσωπα άλλαξαν. Βέβαια, η σημερινή συγκυβέρνηση της ντόπιας τρόικας σχηματίστηκε μετά από διεξαγωγή εκλογών (δεν θα αναλύσουμε εδώ τις συνθήκες τρομοκρατίας που νόθευσαν το αποτέλεσμά τους). Λένε λοιπόν κάποιοι "άρα έλαβε λαϊκή νομιμοποίηση", εννοώντας πως, εμείς οι "αντιμνημονιακοί", οφείλουμε να βγάλουμε τον σκασμό και να κάνουμε ...υπομονή. Να κάτσουμε αναπαυτικά στον
καναπέ μας για να παρακολουθήσουμε την τηλεοπτική σειρά "Η όμορφη Ελλάδα όμορφα καίγεται". Είναι δυνατόν;

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΕ ...ΛΟΓΥΔΡΙΑ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ

Μήπως η νέα κυβέρνηση εξελέγη κι αυτή -όπως παλαιότερα εκείνη του Γ. Παπανδρέου- αφού πρώτα εξαπάτησε τον ελληνικό λαό; Με κούφιες υποσχέσεις για "επαναδιαπραγματεύσεις" και "απαγκιστρώσεις", χωρίς συγκεκριμένη πολιτική πρόταση, ουσιαστικά υφάρπαξε την ψήφο του λαού. Δεν έχει καμιά νομιμοποίηση, καθώς η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών δεν την ψήφισαν για να συνεχίσει την ίδια πολιτική με τον Παπαδήμο και τους όμοιούς του. Δεν έλαβε λευκή επιταγή στις 17 Ιουνίου. Οφείλει να λογοδοτήσει.

Τί να κάνει λοιπόν ο Έλληνας πολίτης, που νιώθει προδομένος και απογοητευμένος; Να μουρμουρίσει "να μου κοβόταν το χέρι καλύτερα" και να περιμένει τις επόμενες εκλογές σε ...4 χρόνια; Μήπως πρόκειται ν' αλλάξει κάτι στην καταρρέουσα πατρίδα μας με τις επερωτήσεις και τα ωραία λογύδρια που θα εκφωνήσουν κάποιοι στη Βουλή, προσβλέποντας στην επανεκλογή τους και στην ενίσχυση του "μαγαζιού" που τους ανέδειξε, έστω και με σημαία "αντιμνημονιακή"; Αλήθεια, τί δύναμη έχει στην πραγματικότητα η αντιπολίτευση ή οποιαδήποτε φωνή αντίστασης σε καθεστώς τροϊκανής κατοχής; Φυσικά, από την κυβέρνηση δεν έχουμε καμιά προσδοκία. Πιστεύει κανείς πως υπάρχει ποτέ περίπτωση να ανατρέψουν, οι σημαιοφόροι της φαυλοκρατίας, τον ίδιο τους τον εαυτό;

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ ΛΥΣΕΙΣ, Η ΕΞΗΣ ΜΙΑ

Απλώς και μόνο μια πρόχειρη επισκόπηση της επικαιρότητας αρκεί για να συμπεράνει κανείς πως η ακολουθούμενη πολιτική της συγκυβέρνησης, ένα μήνα μετά τις εκλογές, είναι καταστροφική, απροκάλυπτα προδοτική. Συναινεί αδιαμαρτύρητα στις τροϊκανές επιταγές για περαιτέρω εξαθλίωση των πολιτών και για παράδοση των "ασημικών" του κράτους σε τιμή ευκαιρίας. Οδηγεί στην πλήρη περιθωριοποίηση της χώρας μας στο πλαίσιο της Ευρώπης (τί κατάντημα, να θεωρείται η Ελλάδα "ειδική περίπτωση", αναξιόπιστη και αναξιοπρεπής, χωρίς στοιχειώδη διαπραγματευτική ισχύ -δεμένη καθώς είναι με τα Μνημόνια και το "μη βιώσιμο" χρέος...). Σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα και την Ευρώπη (με τη γειτονιά μας να "φλέγεται"), κι ενώ η εξαθλίωση του λαού μας βαθαίνει ραγδαία, δύο περιπτώσεις υπάρχουν, θεωρητικά: ή η ντόπια τρόικα θα προκηρύξει σύντομα νέες εκλογές με την υπόσχεση να μας πει, για πρώτη φορά, την αλήθεια (αυτό είναι τόσο πιθανό όσο και το να πάει ο Κουβέλης στο Λονδίνο για άλμα τριπλούν στην θέση της Παπαχρήστου), ή την λύση θα την βρει ο ίδιος ο λαός -χωρίς αυτούς. Ναι, αυτός ο εξαθλιωμένος, χωρίς ηθικό, ο αφελληνισμένος λαός, θα βρει την λύση. Διότι είναι, πλέον, σε απόγνωση. Και είναι δύσκολο να νικήσεις κάποιον που βρίσκεται σε απόγνωση, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω.

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ: Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΕΞΟΔΟΥ ΔΙΑΦΥΓΗΣ

Φαίνεται πως οι τροϊκανοί, ενώ δρουν με σχέδιο, από στρατηγική δεν ...σκαμπάζουν και πολλά. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα κρίσιμο σημείο, το οποίο θα αναλύσουμε στην συνέχεια.

Τα "Τακτικά" του Λέοντος Στ' του Σοφού (866-912 μ.Χ.) είναι ένα μνημειώδες έργο των βυζαντινών χρόνων, αφιερωμένο στην διεξαγωγή ενός πολέμου κατά τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο. Εκτός από ιστορικό ενδιαφέρον, έχει και πρακτικό ενδιαφέρον, σήμερα: οι κανόνες που προτείνει μπορούν να εφαρμοστούν από τον καθένα μας, για την επίτευξη ενός στόχου. Λοιπόν, ένα από τα αξιώματα που υπάρχουν στο έργο αυτό είναι "να μην οδηγείται ο αντίπαλος σε απόγνωση". Διότι, όπως αναφέρει ο Λέων Στ', καθώς και άλλοι που ασχολήθηκαν με θέματα τακτικής: "η απόγνωση καθιστά τους μαχητές υπέρμετρα θαρραλέους και ανδρείους". Πρέπει, μάλιστα, να υπάρχει η πρόβλεψη ν' αφήνεται πάντοτε μια διέξοδος διαφυγής στους "πολιορκημένους". Αυτό το επίσης σημαντικό αξίωμα αναφέρεται σε πολλά άλλα έργα, ενώ υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα εφαρμογής του. Για παράδειγμα, ο Αθηναίος στρατηγός Ιφικράτης, αφήνοντας τους πολιορκημένους να φύγουν, είπε την χαρακτηριστική φράση: "Ας μην αναγκάσουμε τους εχθρούς να γίνουν ήρωες".

ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΛΑΘΟΣ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ, ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ

Δείτε τί έχει συμβεί ως τώρα. Οι "σωτήρες" μας, μέχρι πρόσφατα, άφηναν τεχνηέντως κάποια πορτούλα ελπίδας ανοιχτή (π.χ. "το 2012 θα βγούμε πάλι στις αγορές", "το 2013 θα έχουμε ανάπτυξη", "στηρίξτε τον Εφαρμοστικό για να πάρετε την δόση του δανείου και να σωθείτε", "ψηφίστε Σαμαρά για να μείνετε στο ευρώ και να σωθείτε", κλπ).  Δηλαδή φρόντιζαν να έχει ο λαός μια (έστω απατηλή) ελπίδα διεξόδου μετά τις "αναγκαίες" θυσίες. Ώστε ο λαός μας να μην φτάσει σε σημείο απόγνωσης. Τώρα που τα αρπακτικά του χρηματοπιστωτικού συστήματος περνούν στο ...κυρίως πιάτο (ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας), δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα, πέφτουν στο πιάτο με βουλιμία. Αποθρασύνθηκαν, ιδίως μετά το ευνοϊκό γι' αυτούς εκλογικό αποτέλεσμα (εάν είχαν τίτλο οι εκλογές, αυτός θα ήταν: "σφάξε με αγά μου ν΄αγιάσω"). Και τώρα κάνουν αυτό ακριβώς. Μας σφάζουν. Στεγνά. Διαμέσου της ντόπιας τρόικας, που γίνεται συνεργός στο έγκλημα. Στην ολική καταστροφή της πατρίδος μας. Μόνο που κάνουν ένα μεγάλο λάθος στρατηγικής. Ο λαός μας πλέον δεν έχει ελπίδα. Και η τελευταία πορτούλα-δυνατότητα διαφυγής έκλεισε ερμητικά στις 17 Ιουνίου..

Κάποιοι έσπειραν ανέμους και θα θερίσουν θύελλες...

Η σημερινή απόγνωση θα γεννήσει τους αυριανούς ήρωες.

Καλή λευτεριά αδέρφια. Ψηλά το κεφάλι.

Γιώργος Σγούρδος
Λωζάννη, 26.07.2012